Up First Prev Next Last
Naslov: Ero i turčin
Napomena: U Beču 1821., Vuk Stefanović Karadžić
Orao Turčin ralicom po strani iznad nekake ćuprije, a Ero putem ćerao
nekoliko konja natovareni. Kad se Ero prikuči blizu, onda Turčin stane
vikati: "Ća šaronja, ća! i ti imaš pamet, a Ero je nema." U tom Ero dođe
na ćupriju, pa naćera konje preko ćuprije, a njega stane pomaganja: "Jaog
mene do Boga miloga! Što ću sad?" A Turčin, kad to čuje, brže bolje
ustavi volove, pa strči k njemu: "Šta je more Ero? Šta je?"
"Od mene do
Boga miloga! eto odoše mi konji, a ja ostado za vodom."
"Ajde more i ti
za konjma."
"Ne smijem, gospodaru! Bog i Božja Vjera, ja tuda za život
preći." Be ajde more ne luduj! kako ne smiješ preći preko ćuprije, kuda
ide svijet i konji natovareni prelaze."
Ajja! Ero neće nipošto, nego
jednako jauče i leleče. Onda Turčin: "Ajde more šta ćeš dati, da te
prenesem ja na leđima?"
A što išteš, gospodaru?" "Daćeš mi dvanaest
perpera."
"Ajde de!"
Uprti Turčin Eru, te prenese preko ćuprije, a
kad ga spusti na onoj strani, onda se Ero stane pipati po njedrima:
"Nemam, gospodaru, ni perpere, Bog i Božja vjera!" A Turčin: "Kako
nemaš, bre, ana seni sitim! Zašto lažeš kurvo? Odi opet na leđa." Ero
uzjaše opet Turčina, te ga još jednom prejaše preko ćuprije; pa ga onda
zbaci Turčin na zemlju: "Eto, kurvo! crkni tu, kad nemaš čim da platiš,"
pa onda otide svojim volovima i počne opet orati; a Ero onda skoči, pa
preko ćuprije: "Ej Turčine! gledaj kako i tvoj šaronja ima pamet, a Ero
je nema! Ele on tebe prejaa dvaput preko ćuprije."
|
|