|
|
|
Up
Autor: Vojislav Ili'c
Naslov: Sveti Sava
Godina: 1889
SVETI SAVA
Ko udara tako pozno u dubinu no'cnog mira,
na kapiji zatvorenog svetogorskog manastira?
"Ve'c je pro"slo tavno ve"ce, i nema se pono'c hvata.
Sedi oci, kaludjeri, otvor'te mi te"ska vrata.
Svetlosti mi du"sa ho'ce, a odmora slabe noge,
klonulo je moje telo, umorne su moje noge. -
Al' je krepka volja moja, "sto me no'cas vama vodi,
da posvetim "zivot rodu, otad"zbini i slobodi.
Prezreo sam carske dvore, carsku krunu i porfiru,
i sad evo svetlost tra"zim u skromnome manastiru.
Otvor'te mi, "casni oci, manastirska te"ska vrata,
i primite carskog sina ko najmladjeg svoga brata..."
Za"skripa"se te"ska vrata, a nad njima sova prnu
i s kre"stanjem razvi krila i skloni se u no'c crnu.
A na pragu hrama svetog, gde se Bo"zje ime slavi,
sa buktinjom upaljenom, nastojnik se otac javi.
On buktinju gore di"ze, iznad svoje glave svete,
i ugleda, "cude'ci se, bezazleno boso dete.
Visoko mu bledo "celo, pomr"sene guste vlasi,
ali "celo uzvi"seno, bo"zanstvena mudrost krasi.
Za ruku ga starac uze, poljubi mu "celo bledo,
a kroz suze pro"saputa: "Primamo te, milo "cedo."
* * *
Vekovi su prohujali, od "cudesne one no'ci,-
vekovi su prohujali i mnogi 'ce jo"ste pro'ci.
Al' to dete jo"ste "zivi, jer njegova "zivi slava,
jer to dete be"se Rastko, sin Nemanjin, Sveti Sava.
Vojislav Ilic 1889.
|
|
|